Uczestnicy

Około ośmiuset uczniów, profesorów, kapelanów i członków personelu, pochodzących z Francji lub z Polski, kolejno tworzyło społeczność liceum: była to zbiorowość różnorodna pod względem pochodzenia społecznego, geograficznego, młoda ciałem i duchem.

Dwaj pierwsi dyrektorzy byli również założycielami szkoły. Po zesłaniu ich do obozów koncentracyjnych zastąpił ich jeden z profesorów, także kierownik bardzo popularnego chóru.

Profesorowie reprezentowali sobą wysoki poziom: absolwenci uniwersytetów, inżynierowie, i młodzi dyplomowani nauczyciele. Oparciem i źródłem wiedzy były dla nich doświadczenia Zygmunta Lubicz-Zaleskiego i Wacława Godlewskiego. Młodzież otrzymywała więc nowoczesne i pełne wykształcenie, ożywiane duchem patriotyzmu.

Pierwszych uczniów Polski Czerwony Krzyż rekrutował ze swoich ośrodków i z obozów pracy, ale grono uczniowskie zasilili przede wszystkim zdemobilizowani żołnierze i uchodźcy z obozów jenieckich. Dołączyło do nich kilkoro dzieci uchodźców wojennych.

Dzieci emigrantów sprzed wojny, pochodzące z tamtego regionu albo z zagłębi górniczych w całej Francji, szybko zintegrowały się ze społecznością licealną. Uczniowie ci często mieli trudności z wysławianiem się po polsku, a w miarę upływu lat młodzież słabo znająca język polski stanowiła większość.

Pięciu kapelanów kolejno pełniło posługę w liceum, gdzie, chociaż do duchowości przywiązywało się dużą wagę, katolicyzm był życzliwy, otwarty na inne religie i na ateistów.

Administracja, nadzór, zdrowie, zaopatrzenie, utrzymanie… Ponad pięćdziesiąt osób pracowało nad organizacją życia szkoły na wszystkich płaszczyznach. Najważniejsze stanowiska w większości stanowiły kobiety.

Nie należeli oni do mieszkańców liceum, ale odegrali zasadniczą rolę przy jego tworzeniu, organizacji i finansowaniu.